Pol Verhelle: 16 februari 1946 – 25 mei 2024
Pol Verhelle afkomstig uit België -zoals trouwens ook zijn vrouw Monique Permesaen- maar ongeveer zijn hele werkzame leven gewerkt in Nederland. In diverse welzijns- en zorginstellingen, en na zijn pensionering als kartrekker van achtereenvolgens Stichting Noodopvang Parkstad (SNOP), VLot en tot slot het VLotteam van het Leger des Heils. De meeste mensen zullen hem kennen van VLot. Een vlot dat mensen naar de overkant brengt, in dit geval illegale vluchtelingen die met de hulp van VLot alsnog een status hopen te krijgen. VLot zorgt voor onderdak in Heerlen en Maastricht, leefgeld en juridische hulp. Iedereen die een beetje thuis is in de asielwereld weet dat niet bepaald een makkelijke opgave is. Zeker nu Nederland volgens Wilders op weg is naar de strengste asielwetgeving ooit. Trouwens, daarvoor werd Nederland steeds strenger, vraag het maar aan de vele vrijwilligers die sinds 2005 samen met Pol dat werk deden. Pol verwoordde het ooit als volgt: ‘Vluchtelingen, verdoofd van het alsmaar wachten, wachten, wachten, worden hun dagen leger en hun nachten banger…’.
Veelzijdig als hij was hield Pol zich met uiteenlopende zaken bezig: het regelen van de financiën door het benaderen van projecten, overleg met gemeenten over dezelfde financiën, overleg met collega instellingen, het aantrekken van nieuwe vrijwilligers, het coördineren van aanpassingen aan de gebouwen aan de Looierstraat, organiseren van uitstapjes ter ontspanning natuurlijk altijd naar België en niet te vergeten film! Een ontmoeting met de regisseur Jacqueline van Vugt bracht hem op het idee haar te vragen een documentaire te maken over VLot. Dat werd de documentaire ‘Onderkomen’ van 2017 waarin drie vluchtelingen van VLot centraal stonden. Deze film werd niet alleen vertoond op het filmfestival ‘Movies that matter’ in Den Haag, maar ook in de meeste filmhuizen in Nederland. Publiciteit was immers ook een taak van Pol en de film zorgde voor de nodige publiciteit.
Helaas zorgde de ziekte van Parkinson, er voor dat Pol in de loop van 2019 zijn werk moest neerleggen. In het blad ‘Gerardus’ in 2018 verwoordde Pol het op zijn Belgisch als volgt: ‘Kom uit je kot en praat met elkaar. Vanuit mededogen zaken aanpakken, maar ook grenzen stellen’. Of zoals het hierboven geciteerde gedicht eindigt: ‘En dan is er de warme hand van het kind, de betrokkenheid van de vrijwilliger, de volharding van het mededogen’.